θεσπιέπεια

θεσπιέπεια, ἡ (Α)

αυτή που εκπέμπει θεία έπη, η προφητική («θεσπιέπεια Δελφίς πέτρα», Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θέσπις + -έπεια (< -έπης < έπος), πρβλ. καλλι-έπεια < καλλι-επής. Μολονότι εξ απόψεως παραγωγής ο τ. είναι ουσιαστικό, χρησιμοποιείται εν τούτοις ως επίθ.].